خطبه ی امام علی در مورد امام زمان عجل الله

حوادث عصرغیبت مومن را آبدیده و صیغلی می کند

از دیگر خطبه هایی که امام علی(ع) در آن پیرامون امام مهدی(عج) مطالبی بیان فرموده اند،خطبه150 از نهج البلاغه است.در این خطبه،امام علی (ع) به حوادث سخت آینده اشاره کرده و به موضوعاتی همچون:آینده روشن در حکومت امام زمان(عج)، اخبار غیبی نسبت به آینده امام زمان(عج) امام مهدی(عج)و امیدواری به آینده،خبر از غیبت امام زمان(عج)،روش حکومتی امام ،ره آورد حکومت ایشان،ویژگی های امام و قیام وحکومت ایشان اشاره نموده اند.

ایشان در این خطبه می فرمایند:

« به راههای چپ و راست رفتند،و راه ضلالت و گمراهی پیمودند،و راه روشن هدایت را گذاشتند.پس درباره آنچه که باید باشد،شتاب نکنید،و آن چه را که در آینده باید بیاید،دیر مشمارید؛ چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند،اما وقتی به آن رسید،دوست دارد که ای کاش آن را نمی دید، و چه نزدیک است امروز ما به فردایی که سپیده آن آشکار شد.

ای مردم !اینک ما در آستانه ی تحقق وعده های داده شده و نزدیکی طلوع آن چیزهایی که بر شما پوشیده وابهام آمیز است،قرار داریم.

بدانید آن کس از ما«حضرت مهدی(عج)» که فتنه های آینده را در یابد،با چراغی روشنگر در آن گام می نهد،و با روش پیامبر(ص) و امامان(ع) رفتار می کند،تا گره ها را بگشاید،بردگان وملتهای اسیر را آزاد سازد،جمعیت گمراه وستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری کند. حضرت مهدی(ع)سال های طولانی،پنهانی از مردم به سر می برد،آن چنان که اثرشناسان،اثرقدمش را نمی شناسند، گرچه دریافتن اثر و نشانه ها تلاش فراوانی کنند؛سپس گروهی برای درهم کوبیدن فتنه ها آماده می گردندو چون شمشیرها صیقل می خورند؛دیده هاشان با قرآن روشنایی می گیرد و در گوش هاشان تفسیر قرآن طنین افکند و در صبح گاهان جام های حکمت سر می کشند.

غیبت امام مهدی(عج) نتیجه بی لیاقتی وسرگردانی بشر

خطبه182،از خطبه هایی است که امام علی(ع)، در ان به بحث پیرامون حضرت مهدی(عج) و موضوعاتی از جمله:امام زمان(عج)و زنده کردن اسلام،سیمای ایشان و شناخت آخرالزمان و غیبت،پرداخته است.

این خطبه در سال40 ه.ق و در اواخر زندگی آن حضرت، در شهر کوفه بیان شده است،و آن حضرت بر روی تخته سنگی که " جعدة بن هبیره مخزونی"آماده کرده بود،ایستاد و در حالی که پیراهن خشنی برتن و شمشیری با لیف خرما بر گردن و کفشی از لیف خرما در پا،و برپیشانی او پینه از کثرت سجود آشکار بود،پس از بیان مطالبی پیرامون خدای تعالی و تقوا،به بیان مطالبی پیرامون امام مهدی(ع) پرداخته و فرمودند:

«زره دانش برتن دارد، وبا تمامی آداب، وبا توجه و معرفت کامل آن را فرا گرفته است،حکمت،گمشده اوست که همواره در جستجوی آن می باشد،و نیاز اوست که در به دست آوردنش می پرسد؛در ان هنگام که اسلام غروب می کند و چونان شتری در راه مانده، دُم خود را به حرکت در آورده ، گردن به زمین می چسباند؛او پنهان خواهد شد(دوران غیبت کبری وصغری) او باقیمانده حجت الهی، و آخرین جانشین از جانشینان پیامبران است.

بدون امام زمان(عج)، زندگی چقدر سخت است

خطبه 187نیز، از دیگر خطبه هایی است که امام علی(ع) به موضوع مهدویت پرداخته است. این خطبه که پس از جنگ نهروان،در سال 38ه.ق در کوفه ایراد شده است،به موضوعاتی همچون شناخت یاران امام زمان(عج) و یاد شیرین امام زمان(عج) در آینده می پردازد؛امام علی(ع) در این خطبه می فرماید:

«آگاه باشید! آنان که پدر و مادرم فدایشان باد،از کسانی هستند که در آسمان ها معروف، و در زمین گمنامند؛ هان ای مردم! در آینده پشت کردن روزگار خویش و قطع شدن پیوندها، و روی کار آمدن خردسالان را انتظار کشید؛و این روزگاری است که ضربات شمشیر بر مومن، آسان تر از یافتن مال حلال است؛روزگاری که پاداش گیرنده از {پاداش} دهنده بیشتر است و آن روزگاری که بدون نوشیدن شراب،مست می شوید؛ با فراوانی نعمتها،بدون اجبار سوگند می خورید،و بدون عذر دروغ می گوییدو آن روزگاری که بلاها شما را می گزد، چونان گزیدن و زخم کردن دوش شتران از پالان!

آه! آن رنج واندوه چقدر طولانی، و امید گشایش چقدر دور است!»

نامه ها:

بیعت با امام مهدی(عج) و وفاداری به او مرز جدایی منافق از مومن است

از نامـه های بسیــاری که در نهــج البـلاغــه بـدان اشـاره شده است؛ تنهــا به یک نامه می توان

بـرخـورد کـرد که امـام علی(ع) پیـرامـون فرزنـد گـرامیشـان مطالبی را مـرقـوم کرده اند، که در آن

به زشتی مخالفت با امام زمان(عج) اشاره کرده و می فرماید:

«همانا بیعت برای امام ،یک بار بیش نیست و تجدید نظر در آن میسّر نخواهد بود و کسی اختیار از سر گرفتن آن را ندارد؛آن کس که از این بیعت عمومی سر باز زند، طعنه زن وعیب جو خوانده می شود و آن کس که نسبت به آن دودل باشد،منافق است.»

حکمت ها:

1-   دنیا به ما اهل بیت باز می گردد

پس از خطبه ها و نامه ها، در دوجای دیگر از نهج البلاغه و در بخش حکمت ها،با کلمات قصار به بحث پیرامون امام مهدی(عج) پرداخته شده است؛از جمله در حکمت209،امام علی(ع) خبر از ظهور امام مهدی(عج) داده و می فرماید:

«دنیا پس از سرکشی،به ما روی می کند، چونان شتر ماده بدخو که به بچه خود مهربان گردد.(سپس این آیه را خواندند:) و ما اراده کردیم که بر مستضعفین زمین، منت گذارده،آنان را امامان و وارثان حکومت ها گردانیم.»

قصص ،آیه 5

2-   توصیف امام زمان(عج) و یاران او که چقدر امام علی(ع) به دیدار آنان اشتیاق دارند

در حکمتی دیگر،امام علی(ع)به بیان ویژگی های رهبران الهی و یاران امام زمان(عج) پرداخته می فرماید:

«آری! خداوندا! زمین هیچ گاه از حجت الهی خالی نیست؛که برای خدا با برهان روشن قیام کند،یا آشکار وشناخته شده، یا بیمناک وپنهان،تا حجت خدا باطل نشود،و نشانه هایش از میان نرود؛تعدادشان چقدر؟ و در کجا هستند؟ به خدا سوگند! تعدادشان اندک، ولی نزد خدا بزرگ مقدارند، به طوری که خدا به وسیله ی آنان، حجت ها ونشانه های خود را نگاه می دارد تا به کسانی که همانندشان هستند،بسپارد و در دل های آنان که دانش، نور حقیقت بینی را بر قلبشان تابانده و روح یقین را دریافته اند که آنچه را که خوشگذرانها دشوار می شمارند،آسان گرفتندو با آن چه که ناآگاهان از آن هراس داشتند،انس گرفتند. در دنیا با بدن هایی زندگی می کنند که ارواحشان به جهان بالا پیوند خورده؛ آنان جانشینان خدا در زمین؛ و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند.آه، آه، چه سخت اشتیاق دیدارشان را دارم.»

منبع: http://mdps.blogfa.com/post/12